De geschiedenis van Stefanus, deel II

Vervolg op deel I

Dan klaagt Stefanus in Gods Naam hen aan. "U bent hardnekkige mensen", zegt hij, "u verzet zich tegen de Heilige Geest. Dat hebben uw vaderen ook al gedaan. Ze hebben profeten vervolgd en gedood. En wat hebt u gedaan? U bent verraders en moordenaars geworden van de Messias, Die God tot u gezonden heeft. Gij hebt de wet van God ontvangen, maar u hebt ze niet gehouden". Maar dan is het genoeg. De gezichte had je niet moeten zien, ze waren woest…!

Ze hebben zich met moeite stil gehouden, maar nu is het afgelopen. Razend van woede lopen ze op hem af. Stefanus blijft rustig staan. Hij slaat zijn ogen op naar de hemel. Dan mag hij een ogenblik de heerlijkheid van God zien. Hij roept het uit: "Ik zie de hemel open­staan en de Zoon des mensen staan aan de rechterhand van God".

Maar ze gaan zo hard schreeuwen, dat zijn woorden niet meer te horen zijn. Ze grijpen hem beet en sleuren hem tot buiten de stad. Daar trekken ze hun mantels uit. Saulus moet er op passen. Daama werpen ze zware stenen op Stefanus. Hij moet ster­ven. Hij roept: "Heere Jezus, ontvang mijn geest!" Hij valt op de knieen en roept met luide stem: "Heere, reken hun deze zonde niet toe". Dan sterft Stefanus. Zijn naam betekent: "Kroon". God verhoord soms op wonderlijke wijze, want Saulus werd immers bekeerd, en daar bad Stefanus tenslotte om.